I AM SUBMISSIVE.
I am not ashamed but proud to admit it. I am quite submissive. I am not for any confrontation with anyone. I have my own views. But I don't insist on my views on others. I try to explain my stand to convince him. The moment I understand that he is not convinced and is firm in his views I just leave it.
I also try to respect his views and to understand him. If I am convinced with what he says, I accept it without any reservation. Otherwise, just to please him, I pose as if I have lost. I don't believe in the win or loss, defeat or victory. Let him be happy that he has won. Let him hold the trophy and run around the ground.
Why should I quarrel with others and develop misunderstanding, hatred, blood pressure etc? What am I going to gain? Will I become a world champion in the argument? God has not given equal intelligence to everyone. It varies from person to person according to bringing up, living conditions, education and in the lifestyle. Let the bygones be bygones is my policy.
நான் ஒரு சமாதானப் பிரியன்
உண்மையில் இதை ஒத்துக்கொள்ள நான் வெட்கப் படவில்லை. கர்வப் படுகிறேன். நான் ரொம்ப சாது. சண்டை என்றாலே காத வழி ஓடி விடுவேன். எனக்கு என்று சில கருத்துக்கள் உண்டு. ஆனால் அதைப் பிறரிடம் வற்புறுத்த மாட்டேன்.
அவர்களுக்கு விளக்கி கூறி புரிய வைக்க முயலுவேன். அவர்கள் ஒத்துக் கொள்ளாமல் தாங்கள் தான் சரி என்று இருந்தால் விட்டு விடுவேன். வற்புறுத்த மாட்டேன். அது அவர்கள் இஷ்டம்.
நான் அவருடைய எண்ணங்களை மதித்து புரிந்து கொள்ள முயலுவேன். எனக்கு அவர் சரி என்று பட்டால் ஒத்துக் கொள்வேன். இல்லாவிடில், அவர்களை திருப்தி படுத்த நான் தோற்று விட்டதாக காட்டிக் கொள்வேன்.
வெற்றி தோல்வியில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை. அவரே ஜெயித்து விட்டுப் போகட்டும். அவர் திருப்தி அடையட்டும். அவரே வெற்றி கோப்பையை எடுத்துக் கொண்டு மைதானத்தை சுற்றி ஓடி வரட்டும். எனக்கென்ன நஷ்டம்?
எதற்கு சண்டை போட வேண்டும்? எதற்கு கருத்து வேறுபாடு, கோபம், வெறுப்பு, ரத்த அழுத்தம் எல்லாம் வர வேண்டும்? இதனால் என்ன சாதிக்கப் போகிறோம்? வாக்கு வாதத்தில் உலகக் கோப்பையை வென்று விடுவோமா?
இறைவன் எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரி அறிவையும் அனுபவத்தையும் கொடுக்கவில்லை. வாழ்க்கை முறை, வளர்ந்த விதம் இதற்குத் தகுந்தால் போல் ஒருவருக்கு ஒருவர் அது மாறு படுகிறது. போனது போகட்டும், வருவதை கவனிப்போம்.
I am not ashamed but proud to admit it. I am quite submissive. I am not for any confrontation with anyone. I have my own views. But I don't insist on my views on others. I try to explain my stand to convince him. The moment I understand that he is not convinced and is firm in his views I just leave it.
I also try to respect his views and to understand him. If I am convinced with what he says, I accept it without any reservation. Otherwise, just to please him, I pose as if I have lost. I don't believe in the win or loss, defeat or victory. Let him be happy that he has won. Let him hold the trophy and run around the ground.
Why should I quarrel with others and develop misunderstanding, hatred, blood pressure etc? What am I going to gain? Will I become a world champion in the argument? God has not given equal intelligence to everyone. It varies from person to person according to bringing up, living conditions, education and in the lifestyle. Let the bygones be bygones is my policy.
நான் ஒரு சமாதானப் பிரியன்
உண்மையில் இதை ஒத்துக்கொள்ள நான் வெட்கப் படவில்லை. கர்வப் படுகிறேன். நான் ரொம்ப சாது. சண்டை என்றாலே காத வழி ஓடி விடுவேன். எனக்கு என்று சில கருத்துக்கள் உண்டு. ஆனால் அதைப் பிறரிடம் வற்புறுத்த மாட்டேன்.
அவர்களுக்கு விளக்கி கூறி புரிய வைக்க முயலுவேன். அவர்கள் ஒத்துக் கொள்ளாமல் தாங்கள் தான் சரி என்று இருந்தால் விட்டு விடுவேன். வற்புறுத்த மாட்டேன். அது அவர்கள் இஷ்டம்.
நான் அவருடைய எண்ணங்களை மதித்து புரிந்து கொள்ள முயலுவேன். எனக்கு அவர் சரி என்று பட்டால் ஒத்துக் கொள்வேன். இல்லாவிடில், அவர்களை திருப்தி படுத்த நான் தோற்று விட்டதாக காட்டிக் கொள்வேன்.
வெற்றி தோல்வியில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை. அவரே ஜெயித்து விட்டுப் போகட்டும். அவர் திருப்தி அடையட்டும். அவரே வெற்றி கோப்பையை எடுத்துக் கொண்டு மைதானத்தை சுற்றி ஓடி வரட்டும். எனக்கென்ன நஷ்டம்?
எதற்கு சண்டை போட வேண்டும்? எதற்கு கருத்து வேறுபாடு, கோபம், வெறுப்பு, ரத்த அழுத்தம் எல்லாம் வர வேண்டும்? இதனால் என்ன சாதிக்கப் போகிறோம்? வாக்கு வாதத்தில் உலகக் கோப்பையை வென்று விடுவோமா?
இறைவன் எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரி அறிவையும் அனுபவத்தையும் கொடுக்கவில்லை. வாழ்க்கை முறை, வளர்ந்த விதம் இதற்குத் தகுந்தால் போல் ஒருவருக்கு ஒருவர் அது மாறு படுகிறது. போனது போகட்டும், வருவதை கவனிப்போம்.
No comments :
Post a Comment