OUR GREAT ESCAPE

I am 76 and my wife is 73. Our daughter is in New Jersey, USA, and our son is in Hyderabad, India. We have so far gone to the US four times in 2013, 2015, 2018, and 2019. Every time, we stayed there for 6 months as permitted for tourists.

We booked the tickets well in advance so that we got the lowest rate. We planned to stay only for 175 days to avoid any problem with the immigration officials for overstay. So the departure from India and from the US was decided well in advance.

During our last visit in 2019, we wanted to experience and enjoy the winter in the US covering Dec to Feb. So after a lot of deliberations, we planned to depart from India on 16th Sept 2019 and to return to India on 10th March 2020 without knowing what is going to happen.

On the day of our return from the US, ie on 9th March 2020, due to some delay, we arrived two hours before the departure of the flight instead of the stipulated 3 hours. Air India had preponed the departure by 2 hours and their intimation by email was not noticed by us. Hence the mistake was on our part.

To our shock and surprise, Air India told us that boarding was completed and the plane was about to depart. We were shell-shocked and clueless. My daughter with great difficulty explained to the authorities and got their permission for our boarding but the luggage would come by the next flight.

We landed safely in Hyderabad on 10th March 2021 and our luggage was delivered the next day. Mind you, if we did not get the boarding on that flight, we would not be able to return to India since the corona I wave had started and all subsequent flights were cancelled from 10th March.

Since the day of our arrival on 10th March 2020, we are under house arrest for 15 months to date, and we do not go out fearing infection. Being senior citizens, we must act responsibly and should not make our son suffer and incur expenses in lakhs if we are hospitalized. 

மனதில் தோன்றிய எண்ணங்கள் 1621 TO 1635

1621. தாயார் ஒரு தெய்வம். பூஜிக்கவேண்டும். மனைவி நமது வாழ்க்கைத் துணைவி. சந்தோஷப் படுத்த வேண்டும். கடைசி வரை நம்முடன் இருப்பது மனைவிதான்

1622. நமக்கு மகிழ்ச்சி என்ற உணர்ச்சி மட்டும் இல்லாதிருந்தால் ,நமது வாழ்க்கை ஒரு சுமக்க முடியாத பெரும் சுமையாக, நரகமாக இருந்திருக்கும்.

1623. வாழ்வில் வெற்றி பெற அதிகாலையில் எழும் பழக்கம் வேண்டும். நாம், பூமி, இயற்கை  உச்சகட்ட ஆற்றலோடு செயல்படும் நேரம் பிரம்ம முஹூர்த்தம்.

1624. நாம் தவறு செய்து விடுவோமோ என்று பயந்து பயந்து எவ்வித முயற்சியும் செய்யாமல் சும்மா இருப்பது வாழ்க்கையில் வெற்றிக்கு அறிகுறி இல்லை.

1625. நேற்று நடந்தது திரும்பி வராது. நாளை நடக்க போவது என்ன வென்று தெரியாது.இன்றைக்கு நடக்கப் போவதே நம் முயற்சியின் வெற்றிக்கு அஸ்திவாரம்.

1626. எல்லா மனிதர்களுக்கும் மரபு அணு 99.99% ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறது. மீதி 0.01% தான் எல்லா வித்யாசங்களுக்கும், கோளாறுகளுக்கும் காரணம்.

1627. இறைவன் மனிதனுக்குக் கொடுத்த வரம் அறிவு. அதை நல்ல வழியில் உபயோகிக்க வேண்டும். பெரியவர்களுடன் பழகியே ஒருவனால் அறிவாளி ஆக முடியும்.

1628. விவேகானந்தர்: மரணத்தைப் பற்றி கவலைப் படாதே.நீ இருக்கும் வரை அது வரப் போவதில்லை. அது வந்த பின் நீ இருக்கப் போவதில்லை.பின் ஏன் கவலை?

1629. ராமாயணம், மஹாபாரதம் இரண்டும் சகோதர ஒற்றுமையை வலியுறுத்திக் கூறுவது. அண்ணன் தம்பிகள் ஒற்றுமையாக வாழவேண்டும். பலன் பிறகு தெரியும்.

1630. சும்மா பகல் கனவுகள் கண்டு கொண்டிருப்பது வாழ்க்கை இல்லை. முயற்சி செய்தால் தான் வெற்றி கிடைக்கும். சாதனைகள் படைக்க அதுவே சிறந்த வழி.

1631. தேர்ந்தெடுத்த அரசை எதிர்த்து ஆயிரம் கேள்விகள் கேட்கிறோம். ஆனால் தனது கட்சியின் தலைமையை எதிர்த்து ஒரு கேள்வி கூட கேட்க முடிவதில்லை.

1632.நம் நாட்டில் படிக்காத பாமர மக்களைக் கட்சி அரசியலில் இருந்து வெளிக் கொண்டு வருவது  மிகக் கஷ்டம். அதில் தான் நாட்டின் வெற்றி உள்ளது.

1633. ரகசியத்தை வெளிப்படுத்துவது தவறு. துக்கத்தை வெளிப் படுத்தாதது மற்றொரு தவறு. இரண்டு செய்கையிலும் மன நிம்மதி இருக்காது. தவிக்கும்.

1634. அரசியல், மதம், ஜாதி, சினிமா இவை எல்லாம் ஒரு ஆழ்கடல். அதில் மூழ்கி முத்தெடுக்க முனையும்  முடிவில்லாத முயற்சியில் மூச்சு முட்டும்.

1635. முகநூலில் விருப்பு வெறுப்பு இல்லாமல், வீட்டுக்கு, நாட்டுக்கு, மக்களுக்கு நல்லவற்றை இனிய வார்த்தைகளில் சொல்வதே எழுதுபவரின் சிறப்பு.

AROHARA

How Arohara came into practice?'?

'Arohara' is a shortened form of the phrase 'Ara Haro Hara'. Its meaning is:

"Oh, God Almighty Muruga, please remove our sufferings and grant us salvation".

This was first used by Saivites (followers of Saivam - worshippers of Shiva). During the time of Thirunjanasambandhar, when he was on a journey, the bearers of his 'Pallakku' and other followers used to chant (meaningless) phrases - like 'Yeieioh Yeieioh', as a form of stress relief and also to drive away harmful insects during the night.

Thirunjanasambandhar advised them to replace these meaningless words with meaningful 'Ara Haro Hara'. Over time, the use of 'Ara Haro Hara' faded away from the 'Saivaites' but was carried on by the 'Kaumaras' (Murugan Devotees). It was further shortened to the present 'Arohara'.

Whenever the devotee says 'Vetrivel Muruganukku Arohara' he/she is sending a humble message to God Almighty - Lord Murugan - the Bearer of the 'Vetrivel' (victorious spear) - to grant refuge from all unpleasantness in life.

 

எங்கே சந்தோஷம்?

நமது தினசரி வாழ்க்கையில் சந்தோஷமும் துக்கமும் மாறி மாறி வருகின்றன. சந்தோஷத்தை அனுபவிக்கிறோம், துக்கத்தை வெறுக்கிறோம். இரண்டையும் சமமாகப் பார்க்க வேண்டும் என்று பெரியவர்கள் சொல்கிறார்கள்.

எல்லாம் பூர்வ ஜன்ம பலன் என்று நினைக்கிறார்கள். ஆனால் அதைப்பற்றி யாராலும் உறுதியாக விளக்க முடியாது. உண்மையிலேயே நமது துன்பங்களுக்குக் காரணம் நாம் தான். வேறு யாரும் இல்லை.

குறிப்பாக நமது மனோபாவம் [எண்ணங்கள்], வாழ்க்கை முறை, உணவுப் பழக்க வழக்கம் இவைகள் தான் நமது இன்ப துன்பங்களுக்குக் காரணம். நல்ல எண்ணங்களும், இறை நம்பிக்கையும், ஆரோக்கியமான உணவும், எளிமையான வாழ்க்கையும், போதும் என்ற மனமும் நமக்கு எப்போதும் இன்பதையே தரும்.

நல்ல மனோபாவம், சரியான வாழ்க்கைமுறை, உணவுக் கட்டுப்பாடு, உடற்பயிற்சி இவை நான்கும் இருந்தால் ஆரோக்கியம் தானே வரும். அதையும் மீறி வரும் நோய்கள் தலைவிதி. அனுபவித்துத் தான் தீரவேண்டும். வேறு வழியில்லை.

மற்றொரு முக்கியமான காரணம் எப்போதும் எதையாவது யாரிடமாவது எதிர்பார்ப்பது. எதிர்பார்ப்பதும், பிறரை மதிப்பீடு செய்வதும் தான் நமக்குக் கஷ்டங்களைக் கொடுக்கின்றன. நமது வாழ்க்கையை நாம் சரியாக வாழத் தெரிந்தால் ஒரு கஷ்டமும் வராது. இது பலருக்குத் தெரிவதில்லை.

கணவன் மனைவி இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டு, அனுசரித்து வாழ்வது சிறந்தது. அங்கு அமைதி நிலவும், ஆனந்தம் பெருகும். இல்லாவிடில் யாராவது ஒருவர் ஆட்சி செய்வது பரவாயில்லை. ஓரளவுக்கு வண்டி ஓடும். இருவரும் ஆட்சி செய்ய நினைப்பது கொடுமை. ஒரே உறையில் இரு கத்திகளை வைப்பது போல. அது விவாகரத்தில் தான் முடியும்.

பொறுமையைவிட மேலான தவம் இல்லை. திருப்தியை விட மேலான இன்பம் இல்லை. இரக்கத்தை விட உயர்ந்த அறம் இல்லை. மன்னித்தலை விட ஆற்றல் மிக்க ஆயுதம் இல்லை.

இவைகளை மனதில் வைத்து, உங்கள் வாழ்க்கையை நேர்மையான முறையில் வாழுங்கள். சந்தோஷம் தானாகவே வரும். இறைவனின் ஆசீர்வாதம் உங்களுக்கு நிச்சயம் கிடைக்கும். அதில் சந்தேகமே இல்லை.