எனது கடவுள் பக்தி

எனக்குக் கடவுள் பக்தி அதிகம் கிடையாது. நல்ல எண்ணங்களும், மனித நேயமும், பெரியவர்களிடம் அன்பும் மரியாதையும், நேர்மையான வாழ்க்கையும் தான் முக்கியம். ஆனாலும், மிகச் சிறிய அளவில் இறைவனை வணங்குவது உண்டு.

1. தினமும் காலையில் பல் விளக்கியவுடன், காப்பி குடிப்பதற்கு முன், திருநீறு அணிந்து, ஸ்ரீ விஷ்ணவே நமஹ, ஸ்ரீ சிவாய நமஹ, ஸ்ரீ சத்திய காமாயை நமஹ, என்று கூறி, நாராயணா, விக்னேஸ்வரர், முருகன், ஸ்ரீதுர்கா, லக்ஷ்மி, சரஸ்வதி ஆகியோரை வணங்கி, 108 முறை கீழ்க்கண்ட  நாராயண மந்திர ரத்தினத்தை தியானிப்பேன்.

"ஸ்ரீமன் நாராயண ஸரனொவ் ஸரநம் ப்ரபத்யெ ஸ்ரீமதே நாராயணாய நமஹ"

2. பிறகு, காலைக் கடன்களை முடித்து, எனது உடைகளைத் துவைத்த பின், குளித்து விட்டு மறுபடியும் மேலே கூறியதை திரும்பச் செய்வேன். அத்துடன் 12 தோப்புக்கரணம் போடுவேன்.

3. பிறகு மாலை ஆறு மணி வாக்கில் குளித்துவிட்டு, மேலே கூறியதை திரும்பச் செய்வேன். 

4. முடிந்த போது அல்லது வருடம் ஒருமுறை திருச்சி லால்குடிக்கு அருகில் உள்ள திண்ணியத்தில் அமர்ந்திருக்கும் எங்கள் குலதெய்வம் ஸ்ரீ வள்ளி தேவயானி ஸமேத சுப்ரமணிய ஸ்வாமி கோவிலுக்கு செல்வது வழக்கம்.

5. மற்றும் பிறந்தநாள், திருமணநாள், திதி நாட்களில் அருகில் உள்ள கோவிலுக்கு சென்று இறைவனை வணங்கி உண்டியலில் ரூ 500 காணிக்கை செலுத்துவது வழக்கம்.

6. மற்றபடி, என் மனைவி வருடம் முழுவதும் எல்லாப் பண்டிகைகளையும் பக்தியுடன் கொண்டாடுவது வழக்கம். அந்த சமயத்தில் நானும் அவருடன் சேர்ந்து இறைவனை வணங்குவது வழக்கம்.

7. இவைகளைத் தவிர வேறு விதமான பக்தி நடவடிக்கைகள் எதுவும் என்னிடம் கிடையாது. யாரிடமும் பக்தியை உபதேசம் செய்வதும் கிடையாது. 

 

மனதில் தோன்றிய எண்ணங்கள் 1666 TO 1680

1666. ஒருவரின் நண்பரை வைத்து அவரின் தரத்தை மதிப்பீடு செய்யலாம். ஒருவர் படிக்கும் புத்தகத்தை வைத்து அவரின் தரத்தை மதிப்பீடு செய்யலாம்.

1667. ஞானிகள் எழுத்தில் கருத்து இருக்கும், வார்த்தை ஜாலம் இருக்காது. சாமானியர்கள் எழுத்தில் வார்த்தை ஜாலம் இருக்கும், கருத்து இருக்காது.

1668. ஞானிகளின் எழுத்து வழிகாட்டியாக இருக்கும். பின்பற்ற வேண்டும். சாமானியர்களின் எழுத்து வெறும் கற்பனையாக  இருக்கும். ரசிக்க வேண்டும்.

1669. நாம் ஞானிகளின் புத்தகங்களை பின்பற்றுவதற்காகப் படிக்கச் வேண்டும். சாமானியர்களின் புத்தகங்களை பொழுது போக்குவதற்குப்  படிக்கவேண்டும்.

1670. மனதில் உறுதி வேண்டும் என்பது நல்ல காரியங்கள் செய்வதற்கும், கெட்ட காரியங்கள் செய்யாமல் இருப்பதற்கும் மன உறுதி வேண்டும் என்று பொருள்.

1671. மாதா, பிதா, குரு, மனைவி, குழந்தைகள், நெருங்கிய நண்பன் ஆகியோருக்கு தவறுகளைத் திருத்தும் உரிமை உண்டு. அதை சரியாக எடுத்துக் கொள்வது ஒருவரின் மனோபாவத்தைப் பொறுத்தது.

1672. இரண்டு தலைமுறைகளுக்கு முன்னால் பெண்கள் இருந்த இருப்பென்ன, இப்போது இருக்கும் இருப்பென்ன? எப்படி இருந்தவங்க எப்படி ஆயிட்டாங்க? அதிருதில்லே?

1673. கல் தோன்றி மண் தோன்றாக் காலம் முதல், இன்று ஜீன்ஸ் காலம் வரை, மருமகள்/ நாத்தனார் இடையே சுமுகமான உறவு இல்லையே, காரணம் என்ன தெரியுமா?

1674. எம்.ஜி.ஆரின் சண்டைக் காட்சிகள் மனதிற்கு இதமாக இருக்கும். பெரும்பாலும் தற்காப்பு முறையாக இருக்கும். இப்போது கொலை வெறி தெரிகிறது.

1675. இசையமைப்பாளர்கள் ஒவ்வொருவரிடமும் தனித் திறமை உண்டு. எனக்குப் பிடித்த இசையமைப்பாளர் எஸ்.டி.பர்மன். இவர் இசையமைப்பாளர்களின் பிதாமகர்.

1676. எனக்குப் பிடித்த ஆண் பாடகர்கள்: ஜி.என்.பி, எஸ்.டி.பர்மன், முகமத் ரபி, கிஷோர் குமார், அர்மான் மலிக், ஸிட் ஸ்ரீராம். உங்களுக்கு?

1677. எனக்குப் பழய பாடல்கள் தான் பிடிக்கும். ஆனாலும் காலத்திற்கு தகுந்தால் போல மாறவேண்டும். இன்று அர்மான் மலிக், ஸிட் ஸ்ரீராம் காலம். அதையும் ரசிக்கப் பழகணும்.

1678. தமிழ்த் திரைப்படம்/பாடல்களை மட்டும் பார்த்து /கேட்டுக்கொண்டிருந்தால் அதனுடைய தரம் தெரியாது. மற்ற திரைப்படம்/பாடல்களையும் பார்க்க/கேட்கவேண்டும்.

1679. சாஸ்திரிகள் கையில் தர்ப்பை கட்டு வைத்து இருப்பதைப் போல ஒவ்வொருவரும் அவரவர்  கையில் ஒரு செல் போனை வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்!!!

1680. காதல் வேறு , காமம் வேறு. காதல் அன்பைத் தரும். காமம் உடல் பசியைத் தரும். காதல் வருவதற்கு நேரம் ஆகும். காமம் உடனே வரும். காதல் நிலையானது. காமம் தற்காலிகமானது. காதல் புனிதமானது. காமம் வெறுக்கத்தக்கது. 

"IF I WERE"

In 1958-60, during my high school days, my English teacher used to ask the students to write an essay starting with " If I were". In practical life, everyone dreams " if I were" and cries over his misfortune. The routes may differ but the destination remains the same for all. It is the decision of God. No one can alter it. Hence I write about what "If I were" in my life.

1. In 1960, after high school, my father asked me to do engineering but I wanted to study Commerce, Accountancy, and Economics. "If I were" an engineer, my life would have been different.

2. In 1963, whilst in St.Joseph's college, I prepared myself to enter the services. After the degree, I got selected as a Commissioned Officer in the Army. But my father did not allow me to join. "If I were" in the army, I would have retired as a Colonel, enjoying great perks.

3. In 1966, after my degree, I got an offer from a leading bank. The manager demanded a bribe which we did not oblige. I lost the opportunity. "If I were" in the bank, I would have retired as a DGM getting many benefits and pension.

4. In 1986, my FIL gave some money to my wife. I could have constructed the first floor in my house. But it was her money. "If I had done" it, I would have earned a fortune as rent during these 35 years. I might also get Rs.60,000 pm as rent for two floors now.

5. In 1992, when I was 42, I left a good job [with perks] to join another company where I could not continue due to a language problem. I suffered like HELL for 25 years with two kids. "If I were" in the original company, I would not have suffered.

6. Karma directs and I act. I did not lose heart. I did not cry over what I had lost. I resurrected like a phoenix. I became self-sufficient, self-reliant, and self-dependent in 25 years by sheer determination. I am happy with what I am and what I have now.

7. My children are wonderful. They studied well and are well placed. They are taking care of me. At 76, I am now enjoying my life with my three grandkids. My destiny is already decided by God. No one can change it.

Epilogue: My sufferings made me tough and gave a positive attitude. I do not believe in "if I were" theory. Heavens will not come down. Do not cry over the past. Health is more important than wealth. Live and enjoy the present. May God bless you.

OUR PET TROY

We have two grandsons through our daughter and one granddaughter through our son. The first grandson Chi Pranav is 21, and the second Chi. Keshav is 16. They are living in the US. Unlike the Americans, they did not have any pet animals to care for. Both the grandsons are close to me and my wife.

A few years back, Keshav wanted to have a dog but his demand was rejected by his parents. When we visited them in 2015, he requested me and my wife to convince his parents to get a dog for him. My wife is fond of dogs as her parents were having a German Shepherd. So she was supporting Keshav.

I was not in favour of his owning a dog, not because I hate the animal but because of my love for the animal. No animal can stand before a dog in showing love towards its master. Unfortunately, its life span is only about 15 to 20 years and the agony of separation is unbearable.

Hence I explained to him the pros and consequences of owning a dog. He listened to me patiently. But I did not know then what was in his mind. To our great surprise, we came to know, after a few days of our leaving the US, they got a Siberian Husky puppy for him and he was happy.

He was named TROY, after the city in Michigan, where they lived before. He is 5 years old now. He is beautiful, affectionate, obliging, friendly, obedient, well behaved, and not of biting type. He would not even bark unless he needs to answer the call of nature or to take him for a walk.

He takes his food on time and never falls sick. When his feeding time comes, he will scratch our leg to show that he is hungry. The price of a Siberian Husky in India is about Rs. 40,000 to 90,000. They bought him for US$ 1000.

You can see our TROY in the attached photograph. How beautiful he is !!! 

TO WEAR A CHURIDAR SET

We are happily [!?!?] married for 47 years since 1974. My wife used to wear six yards saree daily and nine yards saree on Fridays, auspicious days, and on ceremony days. She is very orthodox and religious. We got our daughter married in 1997 and our son in 2008.

She was 60 when our son got married. Just a few years before the marriage of our son, I wanted her to switch over to wearing churidar also so as to go with the trend. She was not willing and rejecting my request vehemently. She said it would look odd to wear a churidar at that age and that her mother-in-law might not like it.

After a lot of persuasion, when we went to buy a saree for her, I pleaded with her to try a churidar set in the dressing room of the shop. Reluctantly she agreed. I selected a cream-coloured churidar set, beautifully embroidered with small mirror bits stitched in between.

She looked stunningly beautiful and it was also acknowledged by other people in the shop. She reluctantly agreed to the purchase. After coming home, once again she started objecting and asked me to return the churidar set. Without returning the dress [as our daughter could wear it] I was waiting for an opportune time.

After a few days, accidentally my mother visited us for a week's stay. My mother was 80 plus and she was more orthodox. She used to wear only nine yards silk saree daily from the day of her marriage. I thought it would be difficult to convince her to accept my wife wearing a churidar.

At an opportune time, when she was in good spirits and humour, I opened the subject after a good meal. I asked my wife to wear the churidar promising her that I would not insist if my mother had any objection. She dressed up in the bedroom and came shyly before our mother sitting in the hall.

Do you know what my mother said? Beautiful. You look fabulous. You look better in churidar than in the saree. I have no objection to your wearing churidar. My wife is 73 now, and she has been wearing a churidar for the last 15 years.

N.B: I have been requesting my friends to write on their own about an incident in their life. This may serve as an example. 

எங்கள் குடும்பம் / OUR FAMILY

எங்கள் குடும்பம் பெரியது. நாங்கள் ஒன்பது சகோதர, சகோதரிகள். எங்களுக்கு பதினெட்டு குழந்தைகள். அவர்களுக்கு பதினெட்டு குழந்தைகள். மொத்தம் எழுபது பேருக்கு மேல்.

Our family is a big family. We are nine brothers and sisters. We have 18 children. They have 18 children. The total may exceed 70 members.

நாங்கள் ஆறு பேர் சென்னையிலும் மூன்று பேர் பங்களூரிலும் குடியிருந்தோம். எங்கள் தாயாரிடம் எங்களுக்கு பக்தியும், அன்பும், மரியாதையும் உண்டு. ஒவ்வொரு வருடமும் அவர் பிறந்த நாள் [1/4], திருமண நாள் [3/10] அன்று அவர் தங்கி இருக்கும் இடத்திற்குச் சென்று அவர்கள் ஆசி பெற செல்வோம்.

Among the brothers and sisters, six were living in Chennai and three in Bangalore. We had a lot of respect, love and regard for our mother. Every year, we visited our mother on her birthday [1/4] and wedding day [3/10], at the place where she was staying, to seek her blessings.

அவ்வாறு செல்லும்போது, சேர்ந்து சாப்பிட ஒவ்வொருவரும் ஒரு பதார்த்தம் செய்து கொண்டு வருவார்கள். யார் என்ன பதார்த்தம் செய்ய வேண்டும் என எங்கள் தாயாரே கூறி விடுவார்.

When visiting her, every one of us used to prepare and bring a dish. Mostly the dishes were prepared on the advice of our mother.

எல்லோரும் சேர்ந்து சாப்பிட்டு, அரட்டை அடித்து, பாட்டுப் பாடி, தமாஷ் செய்து, காலையில் இருந்து இரவு வரை மகிழ்ச்சியாக இருந்து எங்கள் தாயாரையும் மகிழ்விப்போம்.

All of us made our mother happy by dining, gossiping, singing, joking and sleeping together and we stayed from morning till night.

இது ஒவ்வொரு வருடமும் நடக்கும். வெளியூரில் இருந்தும் வருவார்கள். குழந்தைகளும் முடிந்தால் வருவார்கள். ஒரே ரகளை தான். சண்டை, சச்சரவு, வாக்குவாதம் என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. அதையெல்லாம் மூட்டை கட்டி வைத்து விட்டுத்தான் அங்கு வருவோம்.

This took place every year. Some might come from out of the station. Our children might also come. There was a festive mood. No fighting, arguments, misunderstanding, etc. among us.

இப்போது எங்கள் தாயாரின் பிறந்த நாள், திருமண நாள் வருகிறது. ஆனால் அவர் எங்களுடன் இப்போது இல்லை.

Now the birthday and wedding day of our mother come but she is no longer with us.

பி.கு. இதைப் படித்தபின் உங்களுக்கு என்ன தோன்றுகிறது? N.B. What do you think after reading this?

மனதில் தோன்றிய எண்ணங்கள் 1651 TO 1665

1651. நாம் வாழும் போது யாரை சிரிக்க வைக்கிறோமோ அவர்கள் தான் நாம் இறக்கும்போது அழுகிறார்கள். யாரை அழ வைக்கிறோமோ அவர்கள் சிரிக்கிறார்கள்.

1652. மன அழுத்தமே எல்லா நோய்களுக்கும் காரணம் ஆகும். எல்லாம் இறைவன் செயல் என்ற மனப்பான்மையை வளர்த்துக் கொள்வது மன அழுத்தத்தைக் குறைக்கும்.

1653. எத்தனையோ பேர் நன்றாகத் தானே வாழ்கிறார்கள் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். ஒவ்வொருவருக்கும் இறைவன் ஒரு நேரம் குறித்து வைத்து இருக்கிறான்.

1654. ஒருவரின் பெயருக்குப் பின்னால் இருக்கும் எழுத்துக்களுக்குத் தான் மதிப்பு அதிகம்.  அதுதான் அறிவு, வேலை, சம்பளம், எல்லாம் தருகின்றது.

1655. மனதிற்குப் பிடித்தமான உணவு ஆரோக்கியமாக இருப்பதில்லை. ஆரோக்கியமான உணவு மனதிற்குப் பிடிப்பதில்லை. எதை சாப்பிடுவது என்று தெரியவில்லை.

1656. ஒவ்வொருவரும் தங்களது ஜாதி, மத கோட்பாடுகளைப் பின்பற்றுவது அவசியம். ஆனால் பிறரது ஜாதி, மத உணர்வுகளை இழிவாகப் பேசுவது மட்டும் தவறு.

1657. குளித்த பிறகு, முதுகில் குளிர்ந்த நீர் படும்படி ஷவரில் சிறிது நேரம் காட்டவும். முதுகு அரிப்பு வராது. இது முதியவர்களுக்கு குறிப்பாக.

1658. சாதாரண மக்களை வருமானவரிக்காரர்கள் பிடித்தால் அது அவர்களுக்கு அவமானம். பிரபலமானவர்களைப் பிடித்தால் அது அவர்களுக்கு மிகவும் பெருமை.

1659. சலுகைகள் கொடுப்பதில் மக்கள் மயங்கி விடுகிறார்கள். லஞ்சம், ஊழல், கறுப்புப் பணத்தை ஒழிப்பதில் நடவடிக்கை எடுத்தால் நாட்டுக்கு நல்லது.

1660. அரசாங்க செலவுகள் முற்றிலும் சமப்படுத்துவது தான். ஓரிடத்தில் கொடுக்கும் சலுகையை மற்றொரு இடத்தில் வரியாக  வசூல் செய்து விடுவார்கள்.

1661. உங்களுக்குப் பொருளாதாரம் தெரியவில்லையா? கவலை வேண்டாம். உங்கள் வீட்டுக் கணக்கு தான் நாட்டுக் கணக்கு. பணம், செலவினங்கள் தான் அதிகம்.

1662. ஒருவருடைய தவறுகளை மெதுவாக, ரகசியமாக அவரிடம் மட்டும் சொல்லவேண்டும். அவரது நல்ல செயல்களை பலர் கேட்கும்படி உரக்கச் சொல்லவேண்டும்.

1663. பால் பாக்கெட்டை திறக்க வெட்டும் சிறிய துண்டு ஒரு நாளைக்கு சுமார் ஐம்பது லக்ஷம் குப்பையில் சேருகிறது.இதை ரிசைக்கிள் செய்ய முடியாது.

1664. விதை தரையில் விழுந்தவுடன் விருட்சமாகி விடாது - மழை, வெள்ளம், புயல் போன்ற இயற்கைச் சீற்றங்களுக்கு தப்பித்தால்  விருட்சமாக முடியும்.

1665. எந்த விஷயத்தையும் ஒருவரிடம் கூறுமுன் அவர் தகுதி நன்கு அறிந்து கூற வேண்டும். அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் என்பது திருவள்ளுவர் வாக்கு.